Rozdział 12

Rozdział 12

Naruto wpadł do klasy i usiadł koło rudowłosego.

- Hej! I jak tam po pierwszej nocy w nowym domu?

- Spokojnie. O dziwo.

Pogrzebał w plecaku i natrafił na pudełko z drugim śniadaniem. Podszedł do bruneta, który właśnie rozmawiał z przyjaciółmi. Położył przed zaskoczonym nastolatkiem pudełko.

- Zapomniałeś śniadania. Następnym razem pamiętaj o tym, nie mam zamiaru ci go nosić. – odwrócił się i odszedł do swojej ławki.

Wszystkich, którzy jeszcze nie wiedzieli o sytuacji chłopaków, byli zszokowani tym, że blondas dał śniadanie Sasuke. Najbardziej zaskoczona i wściekła była pewna różowowłosa dziewczyna, która już od dobrych paru lat kochała się w brunecie.

- Naruto co to miało znaczyć!? – wydarła się.

- O cześć Sakurka. O co chodzi?

- To ja się pytam. Dlaczego dałeś Sasuke śniadanie?

- Bo zapomniał go wziąć z domu.

- A ty skąd niby to wiesz?

- Bo z nim mieszkam.

- Słucham!? Co to znaczy, że z nim mieszkasz?!

- To, że nasi rodzice biorą ślub i dlatego mieszkamy razem. – wtrącił się Sasuke, który miał już po dziurki w nosie tę rozmowę. – Czy komuś jeszcze coś wytłumaczyć!? – spytał się całej klasy.

Cała klasa zamilkła. Nikt nie miał odwagi się odezwać. Nawet Naru nic nie powiedział. Ale kątem oka obserwował bruneta. Widać było, że jest wściekły.

- Chyba lepiej będzie nie wchodzić mu dzisiaj w drogę. Ale czy to w ogóle możliwe? Skoro mieszkamy razem. – myślał.

- I co się tak gapisz debilu? – warknął Sasuke, który nie mógł już znieść, że te piękne, błękitne oczy tak się w niego wpatrują.

Czuł, że jego serce znowu zaczyna bić szybciej. Dlatego wolałby, żeby blondyn przestał się na niego gapić. Naruto już chciał od szczeknąć się, ale w tym momencie do klasy weszła nauczycielka i musiał się pohamować.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Przez resztę zajęć Sasuke próbował unikać blondasa. I to mu się nawet dobrze udawało. Natomiast jego przyjaciele byli zaniepokojeni jego zachowaniem.

- Sasuke to do ciebie nie podobne. Dlaczego unikasz blondyna?

- Bo przez to, że z nim mieszkam widzę go 24 godziny na dobę. I chcę przynajmniej w szkole mieć święty spokój! W mojej obecność Uzumaki to temat tabu! Zrozumiano!

- No dobra nie wściekaj się tak!

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Naruto siedział na dachu szkoły i obserwował boisko szkolne, a właściwie pewnego bruneta. Sasuke go unikał. Nigdy tego nie robił. Ich kłótnie były bardzo sławne w szkole. Byli największymi rywalami. Żaden nie chciał zejść drugiemu z drogi. Nawet czasami dochodziło do rękoczynów. A teraz. Z niewiadomych przyczyn Naruto nie czuł się dobrze z tym, że jest unikany. Ich kłótnie były dla niego jak chleb powszedni. W domu musieli się hamować przed rodzicami.

- UZUMAKI!!! UZUMAKI!!! U-ZU-MA-KI!!!! CHOLERA JASNA CHŁOPIE OBUDŹ SIĘ!!!

Poczuł ostry ból w potylicy. Złapał się za głowę i spojrzał wściekły na Kibę.

- Co jest, odbiło ci czy co?!

- Od 5 minut cię wołam ale ty mnie nie słyszałeś!

- Oj przepraszam. – zaśmiał się nerwowo.

- Naruś co się z tobą dzieje? Od rana jesteś jakiś dziwny.

Blondyn spojrzał się zaskoczony na Gaarę.

- O czym ty mówisz? Nic mi nie jest.

- Innym możesz wciskać kity ale nie mi. Za dobrze cię znam. Chodzi o to, że mieszkasz z Uchihą.

- Nie jest tak źle jak myślałem.

- To o co chodzi?

Naruto zaczerwienił się.

- OOOO!!! Widzę, że to grubsza sprawa. – stwierdził Inuzuka. – No wal chłopie o co chodzi?

- Yyyy. Czy wy macie eee… zwody…

- Naru no co ty? – przerwał mu Kiba zanosząc się śmiechem. – To chyba naturalne u facetów, że mają zwody.

- Ale mi chodzi czy macie jak na kogoś patrzycie?

- Jak widzę niezłą laskę to czasami się zdarza.

- I co to oznacza?

- Rany jaki ty jesteś upierdliwy. – wtrącił się Nara.

- Naruto czy ty jesteś kompletnym idiotą? Przecież to oczywiste? Że chcesz ją przelecieć?

- PRZELECIEĆ!? – blondyn był zszokowany. – Nie to nie możliwe! – pomyślał. – I co wtedy robisz Kiba?

- Boże Naruto! Widać, że jeszcze jesteś prawiczek.

- ZAMKNIJ SIĘ KUNDLU!!!

- Jeśli coś takiego się zdarza to albo idę poderwać dziewczynę i ląduję z nią w łóżku. Albo jeśli to nie wyjdzie, a rzadko zdarza mi się nie poderwać dziewczyny, sam się zaspokajam. I chyba nie muszę ci tłumaczyć jak?

- O KURWA!!! JA PIERDOLĘ!!! TO JEST NIEMOŻLIWE!!!

Przyjaciele patrzyli na niego jak na kosmitę. Zupełnie nie rozumieli tego co się z nim działo. Usłyszeli dzwonek na lekcję. Naruto szedł z opuszczoną głową. Jego podejrzenia się sprawdziły. Zaczął rozmawiać z przyjaciółmi, bo miał cichą nadzieję, że rozwieją jego przypuszczenia. Ale stało się na odwrót. Podszedł do swojej ławki i spojrzał na bruneta, który też się na niego gapił. Jego serce zaczęło szybciej bić. Na pliczkach pojawił się mały rumieniec. Szybko odwrócił się i usiadł na swoim miejscu. Sasuke patrzył zdziwiony na siadającego blondyna. Jego reakcja sprzed chwili była bardzo dziwna. Do sali wszedł nauczyciel i zaczęła się ostatnia lekcja.