Rozdział 40

Rozdział 40

- No to chłopaki gotowi do podróży?! – zawołał wesoło Fugaku.

- Nie bardzo. – powiedział Naruto i czuł jak nogi się pod nim uginają.

- Oj daj spokój. Będzie dobrze. Sprawdźcie czy wasze bagaże są podpisane. Jeśli tak to zostawcie je tutaj. – wskazał pas bagażowy. – No to idziemy. Nasz samolot wylatuje za 15 min.

Przeszli przez bramkę. Naruto spojrzał na pas startowy. Akurat jakiś samolot wzbijał się w powietrze. Twarz blondyna zrobiła się momentalnie blada. Nagle poczuł, że ktoś ściska jego dłoń. Spojrzał w czarne tęczówki. Sasuke uśmiechnął się do niego.

- Sasuke, Naruto! Jak długo mamy na was czekać?! – wołał ich pan Uchiha.

- Już idziemy tato! Chodź Naruto. Wszystko będzie dobrze. – pociągnął chłopaka za sobą.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Naruto ściskał nerwowo oparcie fotela. Koło niego siedział Sasuke. Przed nimi siedzieli Fugaku i Itachi.

- Spokojnie Naruto. – odwrócił się do nich pan Fugaku.

- Łatwo powiedzieć, trudniej zrobić. – westchnął.

- Przepraszam bardzo. – pan Uchiha zaczepił stewardesę.

- Słucham pana. Czegoś pan potrzebuję?

- Tak. Wiem, że on jest jeszcze niepełnoletni. Ma 17 lat. – wskazał na blondyna. – Ale czy mogłaby pani przynieść dla niego jakiegoś drinka. Tak dla rozluźnienia. Ma lęk wysokości.

- No cóż. Mogę przynieś dla pana, a pan może już zrobić z tym drinkiem co chce.

- To bardzo proszę.

- Już podaje.

- Nie chcę alkoholu.

- Dobrze ci to zrobi. Rozluźnisz się trochę. Upić to się nie upijesz. Pamiętam z wypadu na kręgle, że masz mocną głowę. Może trochę przyśniesz.

- Proszę bardzo. – stewardesa podała mężczyźnie drinka.

- Dziękuję. – uśmiechnął się do niej.

Kobieta zarumieniła się i odeszła.

- No masz Naruto.

Blondyn wziął niepewnie drinka. Wypił go jednym duszkiem. Po minucie poczuł jak po jego ciele rozchodzi się fal gorąca. Jego policzki zarumieniły się lekko.

- Tato coś mi się wydaję, że to nie był słabiutki drink. – zachichotał Itachi.

- Wszystko ze mną dobbbrze.

- Chyba nie bardzo Młotku.

- To dlatego, że wypiłem szybko i cały dzień jestem zdenerwowany. I od śniadania nic nie jadłem.

Złapała go czkawka.

- No ładnie tato. Upiłeś nam Naruto. – zaniepokoił się Sasuke.

- Oj nic mu nie będzie. Trochę pokręci mu się w głowie i zaśnie.

Miał rację. Po kilku minutach od wzbicia się samolotu w powietrze, Naruto zasnął z głową na ramieniu Sasuke. A brunet tak jak obiecał przez cały 3-godzinny lotu trzymał go za rękę.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Naruto poczuł na policzku ciepły dotyk. Otworzył niebieskie oczy.

- Co się dzieje? – ziewnął i przeciągnął się.

- Jesteśmy już na miejscu. Właśnie wylądowaliśmy. – powiedział spokojnie Sasuke.

- Serio? Więc przespałam całą podróż?

- Tak. Calutką. Jak się czujesz?

- Dobrze.

- Nie kręci ci się w głowie?

- Nie.

- No chłopaki. Wysiadamy. – uśmiechnął się szeroko Fugaku.

- Łał!!! Jak tu pięknie! – zachwycał się blondyn, jak tylko wyszli z lotniska.

Widok był naprawdę cudowny. Przed nimi rozpościerały się wysokie, ośnieżone góry. Niebieskie oczy błyszczały z zachwytu.

- Naruto chodź bo cię zostawimy. – zawołał Itachi, który właśnie wchodził do taksówki.

- Tak. Już idę.

- Tylko mi nie mów, że nie byłeś jeszcze w górach.

- Byłem. Ale jeszcze nigdy nie widziałem ośnieżonych. To jest cud.

Po 15 minutach jazdy, taksówka zatrzymała się przed wielkim schroniskiem.

- Tu będziemy mieszkać. Weźcie swoje rzeczy, a ja pójdę do recepcji.

Chłopcy posłusznie wyciągnęli swoje bagaże. Po chwili cała czwórka szła długim korytarzem. Stanęli przed drzwiami.

- To jest nasz pokój chłopaki. – uśmiechnął się ponownie pan Uchiha.

Od momentu przyjazdu uśmiech praktycznie nie schodził mu z twarzy.

- Nasz? – zadziwił się Sasuke.

- W końcu to męski wypad. Więc będziemy spać wszyscy razem.

Naruto i Sasuke spojrzeli na siebie zawiedzeni.

Pokój był sporych rozmiarów. Urządzony był w stylu japońskim. Jedną ścianę zajmowała duża szafa, w której znajdowały się futony do spania.

- Ładniutki. – wyszczerzył zęby Itachi.

- Do dupy. – powiedział pod nosem Sasuke.

- Coś mówiłeś synu?

- Nie nic.

Nie tego się spodziewał. Myślał, że każdy dostanie oddzielny pokój, albo chociaż on i Naruto wylądują w jednym. Usłyszał westchnienie blondyna. Spojrzał w jego kierunku. Najwyraźniej on też wyobrażał to sobie inaczej. Spojrzał na Sasuke spojrzeniem mówiącym: „Znowu nic z tego”. Ich palny o tym żeby sobie odbić nieudane randki legły w gruzach.

- Zostawcie na razie swoje bagaże. Idziemy coś zjeść. A potem troszkę odpoczniemy i na narty.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

- No nie bój się. – nalegał Sasuke.

- Nic z tego. Nie ma mowy. Wystarczy mi już stresu na dzisiaj. Wlazłem jakoś do tego cholernego samolotu. Ale na to przenigdy. – wskazał palcem na kolejkę linową.

- To jak chcesz się dostać nie górę Młotku?

- Pójdę piechotą.

- Nie bądź głupi. Pół dnia zajmie ci wejście na górę, o ile nie więcej. A jest już 18.

- Powiedziałem nie! A jeśli lina się zerwie, albo deska obluzuje?

- Naruto jesteś kompletnym idiotą i tchórzem.

- Jestem! I co z tego?!

- Naruto właź na tę cholerną kolejkę. – Sasuke był coraz bardziej wkurzony.

- NIE!!! NIE!!! I JESZCZE RAZ NIE!!!!

- Gorzej niż z dzieckiem. Przecież będę siedział obok ciebie.

- Nie! – po policzkach blondyna zaczęły lecieć łzy.

- Dobra Sasuke daj już mu spokój. To dla niego rzeczywiście za wiele jak na jeden dzień. – powiedział Fugaku. – Idźcie do schroniska, a my z Itachim zjedziemy sobie kilka razy.

- No dobra. Chodź Młocie. – brunet był bardzo wkurzony.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

- Nie myślałem, że z ciebie taki tchórz. – powiedział Sasuke jak już byli w pokoju. – Co zrobisz jutro?

- Nie wiem. Może będę miał więcej odwagi. Dzisiaj nie mam już na to sił. Jak chcesz możesz wracać.

- Nie bądź głupi. Nie zostawię cię samego.

- Przecież widzę, że jesteś wściekły. Wolałbyś teraz zjeżdżać na nartach niż siedzieć w schronisku.

- Nie prawda! Może rzeczywiście byłem wściekły i trochę za bardzo mnie poniosło. Ale wolę ten czas spędzi ć z tobą. Co będziemy robić?

- Jestem strasznie zmęczony. Czuję jak powoli moje nerwy ustępują.

- Ty naprawdę tak bardzo przeżywasz ten lot.

- A co myślałeś, że robię sobie jaja?! Ja naprawdę mam lęk wysokości!

- No dobrze. Uspokój się już. – brunet zamyślił się chwilę, po czym klasnął w ręce. – Wiem co cię odpręży! Przebieraj się w kimono. Idziemy do gorącego źródła.

- Co?!

- To schronisko to znane uzdrowisko. Mają tu gorące źródła. No dalej idziemy. – spojrzał na zamyślonego blondyna. – Jeny. Nic ci nie zrobię.

- Słucham?

- Powiedziałem, że nic ci nie zrobię. Będę trzymał łapki przy sobie. A przynajmniej się postaram.

- Wcale się nie boję, że możesz mi coś zrobić.

- Więc o co chodzi?

- Nie wziąłem ze sobą kimona.

- To weź hotelowe. Powinno być w szafie.

Sasuke podszedł do szafy i wyjął białe kimono. Podał je Naruto. Chłopak zniknął w łazience. Po chwili wyszedł. Sasuke popatrzył na niezadowolonego blondyna.

- O co chodzi?

- Nie lubię białego koloru.

- A ja myślę że bardzo ci w tym do twarzy. Doskonale pasuje do twojej opalonej karnacji skóry.

- Daj spokój. – zarumienił się Naruto.

Sasuke podszedł do szafy i poszperał w swoich rzeczach. Po czym zniknął w łazience.

- No to idziemy? – powiedział po chwili.

Naruto odwrócił się i aż go zamurowało. Sasuke miał na sobie granatowe kimono. Gdzie niegdzie były wzorki z jasnoniebieskiego koloru. Wszystko to idealnie pasowała do lekko bladej skóry i czarnych włosów. Był lekko rozchylony, ukazując fragment bardzo dobrze umięśnionej klatki piersiowej.

- Co jest Młotku? – uśmiechnął się na reakcję ukochanego.

- Nic. Chodźmy już.

Przeszedł koło Sasuke. A ten skorzystał z okazji. Przyciągnął go do siebie i pocałował namiętnie. Naruto przylgnął do niego cały ciałem, zarzucił ręce na szyję i odwzajemnił pocałunek.

- Chodźmy. – wyszeptał do ucha blondynowi.