Rozdział 35

Rozdział 35

Niebieskie oczy otworzyły się. Zobaczył przed sobą uśmiechniętą twarz bruneta.

- O kurcze. Nie zdążyłem. – zasmucił cię.

- No dobra. To mogę poudawać, że jeszcze śpię. – zamknął oczy.

Sasuke uśmiechnął się. Pochylił się nad chłopakiem i pocałował go czule w usta. Naruto objął go za szyje. Zrobił to tak szybko, że brunet stracił równowagę i upadł na niebieskookiego. Chłopak zaczął się śmiać, jak tylko poczuł na sobie jego ciężar. Zaraz dołączył do niego czarnooki.

- Nie zapominaj Młotku, że mam dzisiaj mecz i nie mogę pozwolić sobie na kontuzje.

- No tak. Przecież oboje tego nie chcemy.

Zaczęli się śmiać serdecznie. Naruto przytulił go jeszcze mocniej.

- Tylko mnie nie połam.

- Nie jestem taki silny, a ty nie jesteś taki delikatny.

- Jestem bardzo delikatny Młotku. – i żeby mu to udowodnić złożył na jego ustach delikatny pocałunek.

- Ktoś może wejść. – wyszeptał Naruto.

Ale po korciło go, włożył rękę pod koszulkę chłopaka i zaczął go głaskać po plecach. Sasuke zamruczał z przyjemności i zaczął całować chłopaka po szyi. Po chwili oderwał się niechętnie od niego.

- No dobra. Czas do szkoły. – powiedział smutno.

Podniósł się niechętnie i poszedł do łazienki.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Kilka minut później rozległo się pukanie do drzwi.

- Cześć Naru.

- Cześć Itachi.

- Wszystko załatwione. Wpadnę do twojej szkoły tak około 12 i dam ci wszystko.

- Dzięki.

- W końcu braciom trzeba pomagać. – puścił mu oczko i wyszedł z pokoju.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

- No Sasu. Musimy dzisiaj dać z siebie wszystko. – powiedział wesoło Neji siadając koło przyjaciela.

- Musimy wygrać. – zgodził się brunet i spojrzał na swojego ukochanego, który zawzięcie rozmawiał z Kibą.

Uśmiechnął się. Po głowie chodziły mu różne myśli. Zastanawiał się nad tym co wymyśli blondynek, jeśli wygrają mecz.

- A może…? Nie to raczej nie możliwe. – pokiwał głową energicznie, żeby odgonić bardzo brudne myśli. – Na to jeszcze za wcześnie. A może jednak? Nie. Na pewno nie. Chociaż może? Z dziewczyną tak szybko bym tego nie zrobił. Ale on jest facetem. Więc może jednak. Nie. Nie. Nie. On jest za bardzo nieśmiały. Chociaż ostatnio pozwala mi na więcej. Więc może pójdziemy dzisiaj na całość. Zaraz. Zaraz. Uchiha o czym ty do cholery myślisz? To się na pewno nie stanie. Nie moglibyśmy tego zrobić w domu, ponieważ tam są rodzice i ten mój walnięty brat. Gdyby planował coś takiego, to musiałby wynająć pokój w hotelu. Sasuke opanuj swoje kudłate myśli. A swoją drogą. On jest taki strasznie seksowny. Cholera opanuj się! Opanuj się!

- SASUKE UCHIHA!!!! – chłopak został brutalnie wyrwany ze swoich myśli. Z jednej strony dziękował za to, ale kiedy zobaczył kto tego dokonał pobladł ze strachu.

- Ssssłłłucham sensei.

- No chyba raczej nie bardzo! – grzmiał nad nim Iruka. – Dosyć tego! Jak skończą się wasze rozgrywki to zaczniesz odbywać karę po lekcjach. Już ja cię nauczę uważania na moich lekcjach.

Po klasie dało się słychać cichy chichot.

- A ty z czego się tak śmiejesz Uzumaki? Lepiej uważaj. Bo też dostaniesz karę. I w przeciwieństwie do Uchihy można ją wykonać od razu, bo nie masz rozgrywek.

- Przepraszam sensei. – powiedział cicho, wyglądał jak zbity pies.

Tym razem to Sasuke zaczął chichotać, ale na szczęście tylko w myślach.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

- Itachi!

- O cześć. – przywitał się starszy Uchiha, jak tylko blondynek do niego podbiegł.

- Masz? – zapytał się szybko.

- Tak. Tu masz wszystko. – podał mu jakąś małą paczuszkę.

- Dzięki Itachi. Jesteś wielki.

- Nie ma sprawy. Wisisz mi piwo. – puścił oczko.

- Ile tylko zachcesz. – uśmiechnął się szeroko Naruto.

- To na razie i powodzenia. – powiedział Uchiha wsiadając do samochodu.

- Jeszcze raz dziękuję! – pomachał mu ręką na pożegnanie. – No Sasuke. To teraz tylko musicie wygrać. Postaraj się.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Sasuke siedział w szatni i nerwowo trząsł nogami. Koło niego było pełno osób. Jednak on był całkowicie wyłączony. Patrzył gdzieś przed siebie. Jeszcze nigdy nie czuł takiej tremy przed meczem. Denerwował się strasznie. Nie dlatego, że nie był dobrze przygotowany. Ich drużyna była bardzo dobra. Denerwował się tym co będzie jak przegrają i tym co będzie jak wygrają. Nie wiedział czego może się spodziewać po ukochanym. Jeśli przegrają może się obrazić, a jeśli wygrają? To była właśnie jego największa niewiadoma.

- No dobra panienki. – odezwał się Kakashi. – Czas żebyśmy pokazali, kto jest najlepszą drużyna w Konoha. Załatwmy ich! Do roboty chłopaki!

Wbiegli na sale gimnastyczną. Wszystkie miejsca na trybunach były zajęte. Sasuke przebiegł wzrokiem po trybunie i szukał znajomej blond czupryny. Zobaczył go uśmiechniętego od ucha do ucha i zawzięcie machającego do niego ręką. Serce zabiło mu mocniej. Uwielbiał ten jego uśmiech. I te jego piękne, wielkie, niebieskie oczy. Mógłby godzinami się w nie wpatrywać i nie znudziłoby się mu to. I te jego delikatne usta, które tak uwielbiał całować. Potrząsnął głową, żeby wyrwać się z transu. Uśmiech Uzumakiego hipnotyzował.

- Nie ważne co się dzisiaj stanie. I tak jestem najszczęśliwszym facetem pod słońcem. – pomyślał.

Uśmiechnął się szeroko i pomachał chłopakowi. Kakashi zobaczył tę scenę i uśmiechnął się pod nosem. Wiedział już co się dzieje. Podszedł do bruneta.

- Sasuke mam nadzieję, że będziesz dobrze grał? Chyba nie chcesz skompromitować się przed swoim chłopakiem?

Nastolatek popatrzył w szoku na nauczyciela.

- Daj z siebie wszystko. – uśmiechnął się i poszedł na ławkę.

Sasuke stanął na środku boiska. Naprzeciwko niego stał wysoki potężnie zbudowany mężczyzna. Rozległ się gwizdek rozpoczynający mecz. Sędzia wybił piłkę wysoko w powietrze. Uchiha odbił się mocno od podłogi i uderzył w piłkę podając ją Nejiemu.

Rozpoczęła się prawdziwa walka na boisku. Naruto nigdy nie lubił koszykówki. Lecz teraz nie mógł oderwać oczu. A najbardziej od swojego bruneta.

- Mój brunet. Ech Naruto o czym ty myślisz? – skarcił się za te myślisz.

Jednak jego oczy śledziły każdy ruch chłopaka. Każde jego słowo wykrzykiwane do kolegów z drużyny. Na boisku był zupełnie inny. Taki władczy. Nie ma się czemu dziwić. W końcu jest kapitanem. Natomiast przy Naruto był delikatny i czuły. Sasuke nadbiegł pod kosz i wbił piłkę.

- TAK!!! SASUKE!!! DAWAJ!!! – nie mógł się powstrzymać.

Jak tylko usłyszał głos ukochanego, uśmiechnął się szeroko.

- A co ty tak dopingujesz Uchihę? – zdziwił się Shikamaru.

- No wiesz w końcu niedługo będą braćmi. – odpowiedział za niego Gaara.

Naruto wyszczerzył zęby do przyjaciela. Teraz punkt zdobyli przeciwnicy. Zawiedziony blondyn tupnął nogą. Jeszcze jeden punkt. I następny.

- Ocho. Nasi zaczynają dostawać po dupie. – zauważył Kiba.

Blondyn zdenerwowany usiadł na ławce.

- To tylko 3 punkty przewagi i początek meczu. Będzie dobrze. – zwrócił się rudzielec do Kiby, ale te słowa były bardziej skierowane do Naruto niż do niego.

Po 20 minutach skończyła się pierwsza połowa. Była katastrofalna dla drużyny Sasuke. Przegrali 53 do 49. Właśnie teraz brunet siedział na ławce w szatni. Przykrył głowę ręcznikiem. Próbował zebrać myśli.

- No chłopaki. To jest niezły mecz. – powiedział zadowolony Kakashi. – Gracie bardzo dobrze. Ale nasz przeciwnik też jest niezły. Musicie się jeszcze bardziej postarać. Ale i tak nie jest źle. Teraz musimy wygrać. A będzie dogrywka. Więc do roboty.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Naruto siedział na ławce i był coraz bardziej zdenerwowany. Zależało mu na wygranej Sasuke. Chciał dzisiaj pokazać chłopakowi, że jest dla niego ważny. Nawet jeśli nie wygra, może mu to pokazać. Ale w końcu chciał go zmobilizować do lepszej gry, dlatego zaproponował, że będzie jego prezentem. Zerwał się na równe nogi.

- A ty gdzie Naru? – zapiszczał Kiba.

- Do łazienki! Zaraz będę!

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Sasuke został na chwilę sam w szatni. Cały czas próbował zebrać myśli. Nagle drzwi otworzyły się z hukiem. Podniósł szybko głowę, a ręcznik zsunął mu się na podłogę. Ktoś przywarł do niego cały ciałem i pocałował go namiętnie w usta. Od razu rozpoznał po pocałunku kto to jest.

- Wygraj Sasuke. – wyszeptał mu do ucha blondyn, po czym w mgnieniu oka wybiegł.

Uchiha siedział w szoku. To stało się tak szybko. Nie zdążył nawet zareagować. W pewnym momencie pomyślał, że to mogły być halucynacje. Że jego umysł i serce płatają mu figla.

- Sasuke wychodzimy. – wpadł Sai.

Brunet dotknął swoich ust. Cały czas czuł na nich delikatny dotyk ust. Uśmiechnął się i wyszedł za przyjacielem.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Sasuke zebrał na około siebie kolegów z drużyny i coś im mówił. Za chwilę złączyli swoje dłonie i wykrzyczeli nazwę szkoły. Po czym weszli na boisko. Rozpoczęła się druga połowa. Z każdą minutą Kakashi coraz szerzej otwierał oczy ze zdumienia. Miał wrażenie, że w jego drużynę wstąpił jakiś niewidzialny duch. Zdobywali punkt za punktem. Widownia szalała.

- To ja rozumiem! – krzyczał Kiba. – Ale zajebiście grają.

- Super. – zawtórował mu Gaara.

Naruto nic nie mówił. Trzymał mocno kciuki. Uśmiechał się jak tylko drużyna Sasuke zdobyła punkt. Serce waliło mu jak opętane. Druga połowa meczu należała zdecydowanie do drużyny Uchihy.

- No to mamy dogrywkę. Chłopaki musicie wykrzesać z siebie jeszcze więcej energii. Jesteście w stanie to zrobić? – pytał Kakashi.

- Tak! – zagrzmiał chórek.

- Nie słyszę was!

- TAK!!! – wrzasnęli.

- To rozumiem! Więc spierzmy im tyłki!

Dogrywka była bardziej męcząca niż reszta meczu. Obie drużyny były już bardo zmęczone. I żadna nie chciała dać za wygraną. Trwała 10 minut. Gwizdek rozpoczął dogrywkę. Sasuke jak zwykle podskoczył wysoko i zdobył piłkę, która wylądowała w rękach Saia. I pierwszy punkt. Za chwilę punkt zdobyli przeciwnicy. Szli łeb w łeb. Był remis. Jeszcze 2 minuty do końca. Neji biegł z piłką. Podał ją Saiowi, a ten tuż pod koszem Sasuke. Brunet już miał wyskoczyć w powietrze, kiedy ktoś brutalnie się z nim zderzył. Chłopak upadł, uderzył głową w podłogę i stracił przytomność.

- SASUKE!!! – krzyknął przerażony Naruto.