Rozdział 18

Rozdział 18

Naruto padł zmęczony na łóżko. Miał dzisiaj trening i dostali niezły wycisk. Nawet blondyn, który był zawsze pełen energii, był teraz totalnie wyczerpany.

- Widzę, że dostaliście niezły wycisk. – zaczął Sasuke odkładając podręcznik.

Naruto zaskoczony otworzył oczy. Spojrzał na bruneta, który patrzył mu prosto w oczy.

- Chciałem z tobą porozmawiać, ale unikałeś mnie dzisiaj w szkole.

- Bo byłeś wściekły. – powiedział Naruto.

- Nie byłem.

- Jak to nie? Wpadłeś z hukiem do klasy.

- Ale nie byłem wściekły. No może na początku. Mniejsza o to. Chciałbym urządzić parapetówkę. Co ty na to?

- A co cię obchodzi moje zdanie? I tak zrobisz co zechcesz.

- Młotku o co ci chodzi? O dlaczego mnie unikasz?

- Bo byłeś wściekły.

- Kłamiesz. Unikasz mnie, bo się całowaliśmy. Zachowujesz się jak zawstydzona dziewica.

- COŚ TY POWIEDZIAŁ DRANIU!!! – w niebieskich oczach zapłonęła złość.

- Nie chcę się kłócić.

- Ooo!! A to coś nowego! Wielki Pan Uchiha nie chce się kłócić!

- Naruto uspokój się. – brunet był spokojny i opanowany.

- To już nie jestem Młotem, debilem, cymbałem, idiotą! – zaczął wyliczać. – Jak czegoś chcesz to potrafisz być miły! Dobra załatwione! Na czas imprezy wyniosę się z domu.

- Nie chcę, żebyś się wynosił. Pomyślałem, że moglibyśmy razem ją zorganizować.

- Słucham? Czy ja dobrze słyszę? Chcesz żebyśmy…

- Tak. W końcu to też twój dom. Może być niezła zabawa. Możemy zaprosić całą naszą klasę i przyjaciół.

Naruto patrzył na niego zaskoczony.

- Myślisz, że rodzice się zgodzą? W końcu sami przygotowują się do ślubu.

- Musimy z nimi porozmawiać. Może jak zobaczą, że chcemy zrobić coś razem to…

- Więc po to ci jestem potrzebny, żeby przekonać rodziców. A jak przyjdzie co do czego, to i tak zrobisz wszystko po swojemu. A z resztą rób co chcesz. Nie mam na to teraz siły.

Zamknął oczy. Nagle zadzwonił telefon. Blondyn zerwał się łóżka z wielkim bananem na twarzy.

- Cześć Gaara. Tak ja też jestem wyczerpany. Wszystko mnie boli. A najbardziej w krzyżu. Będę miał zakwasy.

Przez całą rozmowę z przyjacielem uśmiech nie schodził mu z twarzy. Sasuke patrzył na niego zadowolony. Lubił, kiedy ten się uśmiechał. Zastanawiał się, kiedy to do tego doszło? Posmutniał, kiedy zdał sobie sprawę, że nigdy nie wywoła takiego uśmiechu na twarzy blondyna. Smutny wyszedł z pokoju.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Kiedy Naruto skończył rozmawiać. Położył z powrotem na łóżku. Położył głowę na rękach. Zamknął oczy. Bolał go każdy mięsień. Najgorsze w tym wszystkim było to, że od dzisiaj tak miał wyglądać każdy ich trening. Był tak zmęczony, że nawet nie zwrócił uwagi na powrót bruneta.

- CO TY DO CHOLERY WYPRAWIASZ!!!?? – wrzasnął kiedy poczuł na wysokości kości krzyżowej cieple dłonie bruneta.

- Spokojnie. Nie denerwuj się. Ja tylko odwdzięczam ci się za moją rękę. Nie lubię być dłużny. – powiedział spokojnie podwijając koszulkę go góry. – Chyba będzie lepiej jak ją zdejmiesz. – nie czekając na odpowiedź ściągnął ją i rzucił na podłogę.

Blondyn był zaskoczony i zdenerwowany. Próbował przekręcić się na plecy. Ale nie dał rady. Sasuke mu na to nie pozwolił, a i zmęczenie też dało znać o sobie. Wszystkie mięśnie Uzumakiego były napięte do granic możliwości. Uchiha rozprowadził jakąś maść na całych plecach chłopaka i zaczął ją delikatnie wcierać. Pod wpływem tego dotyku niebieskooki zaczął się powoli rozluźniać. Czując to Sasuke zaczął go mocniej masować. Rozmasowywał każdy jego mięsień. Zachwycał się przy tym gładkością i delikatnością jego skóry. Na twarzy Naruto pojawił się błogi uśmiech i zaczął cicho mruczeć z zadowolenia.

- Jest ci dobrze? – wyszeptał mu nagle do ucha Sasuke.

Przez ciało blondyna przeszedł prąd, jak tylko poczuł ciepły oddech na karku.

- Tak. – starał się bardzo, żeby jego głos zabrzmiał spokojnie. Jednak nie bardzo mu to wyszło.

Sasuke uśmiechnął się. Podobało mu się, że chłopak tak na niego reaguje. Nie mógł się powstrzymać i musnął delikatnie ustami jego kark. Był przygotowany na wybuch blondyna. Jednak nic takiego nie nastąpiło. Oddychał spokojnie. Uchiha spojrzał w jego twarz. Naruto miał zamknięte oczy i… spał.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Dochodziła godzina 20, kiedy błękitne oczy się otworzyły. Ich właściciel przeciągnął się pod ciepłym kocem. Z ulgą stwierdził, że mięśnie go nie bolą.

- Jak się czujesz? – zapytał brunet.

- Jak nowo narodzony. – uśmiechnął się nieśmiało. – Dzięki.

- Więc jesteśmy kwita. To co urządzamy tę imprezę?

- Niech ci będzie. Chodźmy porozmawiać z rodzicami.

- Parapetówkę? – zdziwił się Fugaku.

- Tak. Obiecujemy, że nie puścimy chałupy z dymem. – wyszczerzył zęby blondyn.

W tym momencie dostał z łokcia w brzuch. Spojrzał wściekły na Sasuke.

- No nie wiem. – zastanawiała się Kushina. – Zostawić was samych w domu i do tego jeszcze impreza.

- Nie będą sami. Przecież ja będę. – wtrącił się Itachi wchodząc do salonu. W głowie już miał plan, jak dowiedzieć się w kim zakochał się jego brat. Uśmiechnął się przebiegle.

- Właśnie togo obawiam się najbardziej. – powiedział pan Uchiha widząc uśmiech najstarszego syna.

- No nie tato. Nie masz zaufania do starszego syna?

- Starszy nie znaczy odpowiedzialny.

- Tato! Dlaczego mi to robisz? – i udał, że płacze.

- Jeśli obiecacie się nie kłócić to zgodzimy się na te imprezę. – zwrócił się do 17-latków, nie zwracając uwagi na wygłupy starszego.

- My kłócić? Ależ my się świetnie ze sobą dogadujemy. Prawda Sasuś? – przyciągnął ramieniem chłopaka do siebie szczerząc białe zęby.

- Tak. Ostatnio bardzo się do siebie zbliżyliśmy. – zaakcentował słowo „bardzo”, nie wiadomo czy to dla ojca czy blondyna. Uśmiechnął się i zarzucił w geście przyjaźni rękę na ramię chłopaka.

Naruto zrozumiał aluzję, ponieważ zarumienił się lekko.

Itachi parzył na młodszych w lekkim  szoku. Zastanawiał się, kiedy zaczęli się ze sobą dogadywać. Za to rodzice patrzyli na nich z zadowoleniem.

- No dobrze. Zgadzamy się. A z resztą i tak wyjeżdżamy w piątek. – powiedział Fugaku.

Chłopcy spojrzeli na siebie z zadowoleniem.

- Ale mam jeden warunek. Zero alkoholu. – zagroził palcem. – Itachi to też dotyczy ciebie.

- CO?! PRZECIEŻ JESTEM DOROSŁY!

- Ale nieodpowiedzialny.

Młodsi zachichotali na tę uwagę. Starszy brat spojrzał na nich ze złością.

- Sasuke, Naruto. Zostawiamy dom w waszych rękach.

- Dzięki tato!

- Jutro przyjadą wasze meble. O której możecie być w domu?

- Ja mam trening. Więc będę dopiero około 18. – powiedział brunet.

- Ja nie mam żadnych zajęć. Mogę być zaraz po szkole.

- To w takim razie Naruto odbierze meble. Będą około 16.