Rozdział 38

Rozdział 38

- Cześć Gaara! – wyszczerzył zęby do przyjaciela.

- Cześć! Widzę, że dzisiaj tryskasz szczęściem. Czy to ma związek z pewnym brunetem? – wyszeptał mu do ucha.

- Akurat tak się składa, że tak.

- No właśnie. A pro po bruneta. To gdzie on jest?

- W domu nie będzie go dzisiaj w szkole.

- Czy coś się stało? – usłyszał za sobą znajomy głos.

Odwrócił się i spojrzał na przyjaciół ukochanego.

- Okazało się, że ma lekki wstrząs mózgu i musiał zostać w domu.

- Czyli jednak porządnie rąbnął o tą podłogę? – martwił się Sai.

- Dopiero wieczorem zaczęło mu się kręcić w głowie i wymiotował. Pojechałem z nim do szpitala. Zrobili mu wszystkie badania. Na szczęśnie nic innego mu się nie stało.

- Oj biedny Sasuś. – zapiszczał Sai. – A jak się wam udał wieczór? – walnął jak gdyby nigdy nic. – AŁĆ!!! A to za co?! – wydarł się na Nejiego, który przywalił mu w głowę.

- Za to, że jesteś takim idiotą. Pytać się o takie rzeczy, to tylko ty potrafisz.

- Sasuke i tak bym zapytał.

- Sasuke to Sasuke. A Naruto to Naruto.

Blondyn zaczął się śmiać.

- Połowa wieczoru była bardzo udana. Z drugą połową było gorzej. – powiedział śmiejąc się serdecznie.

Neji popatrzył na niego zdziwiony. Nie mógł uwierzyć, że blondyn tak po prostu im to powiedział.

- Jesteście przyjaciółmi Sasuke. I wiecie o wszystkim. Więc mogę wam trochę powiedzieć. Wiem, że się martwicie o przyjaciela.

- Więc Sasuke im powiedział? – zdziwił się Gaara.

- To ty też wiesz? – zapytał się Sai.

- To chyba logiczne w końcu jestem najlepszym przyjacielem Naruto.

- A my jesteśmy najlepszymi przyjaciółmi Sasuke. Więc też jest logiczne, że wiemy.

Sai i Gaara zaczęli się kłócić niewiadomo o co. Tak naprawdę wyglądało to bardziej na przekomarzanie się. Naruto i Neji patrzyli się na nich z rozbawianiem. Rozległ się dzwonek.

- No dobra Sai skończ już te wygłupy. Zaraz przyjdzie Iruka. – chwycił przyjaciela za ramię i pociągnął w stronę ich ławki.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Godziny dłużyły się niemiłosiernie. Brunet chodził po całym domu i nie wiedział co ma robić, żeby czas szybciej zleciał. A to wchodził do salonu i skakał pilotem po kanałach. Zaraz potem włączył sobie jakiś film na DVD. Lecz po 15 minutach oglądania znudziło mu się to i wyłączył film. Poszedł na górę. Włączył laptopa. Poszperał w internecie. Za chwilę znowu mu się to znudziło.

- Niech to szlag! Ja już dłużnej nie wytrzymam! Nienawidzę siedzieć bezczynnie!

Nagle zadzwonił telefon. Spojrzał na wyświetlacz. Numer nieznany.

- Słucham! – warknął wściekle.

- Gdybym wiedział, że jesteś wściekły to bym nie zadzwonił.

- Naruto?! Skąd masz mój numer?

- Wziąłem od Saia. Jak się czujesz?

- A jak mam się czuć. Do dupy. Masz natychmiast wracać do domu. Nudzi mi się.

- Taa. Jasne. Już lecę kochanie.

- Powiedział do mnie kochanie. – pomyślał i uśmiechnął się pod nosem.

- Mamy jeszcze trzy lekcje. Więc tak dopiero za 3 godziny będę w domu. Potrzebujesz czegoś.

- Tak ciebie. Masz natychmiast wracać. Chcę cię przytulić i całować. I to zaraz.

- Ale ty jesteś w gorącej wodzie kąpany.

- Nie mam co robić. Nie potrafię sobie znaleźć miejsca. Nigdy bym nie pomyślał, że to powiem. Ale ten dom jest bardzo pusty bez ciebie.

- Sasuke nie mogę się urwać ze szkoły tylko dlatego, że ty tęsknisz.

- To przynajmniej zadzwoń za godzinę. Jak słyszę twój głos to od razu mam lepszy humor.

- No. No. Panie Uchiha. Nie podejrzewałem pana o takie słowa. – rozległ się dzwonek. – No dobra Sasuke. Muszę już kończyć.

- Zadzwonisz za godzinę? – zapiszczał do słuchawki.

Usłyszał śmiech blondyna. Od razu przed oczami miał jego roześmianą buzię.

- Zadzwonię. To do usłyszenia.

- Na razie.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

- Och jak dobrze, że już po szkole. – zapiszczał Kiba. – Jak ja nienawidzę tej budy. A właśnie co powiecie chłopaki, jakbyśmy wybrali się w sobotę na basen? Mam wolne wejściówki.

- Wybacz Kiba, ale ja wyjeżdżam. – powiedział Naruto.

- Wyjeżdżasz?

- Tak. W góry. Taki męski wypad. Pan Uchiha, Itachi, Sasuke i ja.

- O ja pierdzielę. Ty w towarzystwie trzech Uchihów? Współczuję. – zmartwił się Inuzuka. – Chociaż ostatnio bardzo dobrze dogadujesz się z panem idealnym.

- Oni nie są tacy źli.

- Ty to naprawdę powiedziałeś. – zdziwił się Shikamaru. – Aż trudno w to uwierzyć, że jeszcze niedawno byliście wrogami. A teraz taka przyjaźń.

Naruto spojrzał na rudowłosego, który uśmiechnął się do niego i pokiwał głową na tak.

- Właściwie to nie jest przyjaźń. – zaczął nieśmiało blondynek. – Jesteście moimi przyjaciółmi więc wam powiem, chociaż nie wiem jak na to zareagujecie. Bo widzicie. Ja i Sasuke chodzimy ze sobą.

- Co to znaczy chodzicie? – zdziwił się Kiba.

- Idioto to chyba oczywiste. – wkurzył się Nara. – Są parą.

- Jak to parą? Chcesz powiedzieć, że chodzicie ze sobą jak chłopak i dziewczyna?

- Kiba ależ z ciebie idiota. – odezwał się Gaara. – Jak mogą ze sobą chodzić jak chłopak i dziewczyna skoro obydwaj są facetami.

- Naru chcesz mi powiedzieć, że ty… że on… że wy… jesteście…

- Ależ on jest upierdliwy. – powiedział już spokojny Shikamaru.

- Myślę, że nie jestem gejem, raczej jestem bi. Dziewczyny też mi się podobają. I myślę, że z Sasuke jest tak samo. – odpowiedział spokojnie.

- Od kiedy ze sobą chodzicie? – dopytywał się Kiba. – Tamten pocałunek na imprezie…

- Od soboty. Wtedy gdy spotkaliśmy się w kinie byliśmy na randce.

- O kurcze. Dlaczego nic nie zauważyłem?

- Bo jesteś idiotą. – powiedział Nara.

- Nie wymądrzaj się tak Shika. Ty też niczego nie zauważyłeś.

- Nie jestem taki głupi jak ty? Mam oczy. Domyśliłem się.

- To dlaczego mi nie powiedziałeś?

- No dobra. Przestańcie się już kłócić. – powiedział rozbawiony Uzumaki. – Mam do was prośbę. Nie mówcie o tym nikomu.

- No nie! Chyba nie myślisz, że zdradziłbym swojego przyjaciela. Może i jestem, jak to niektórzy tu z obecnych mówią, idiotą. Ale nigdy nikomu nie zdradzam tajemnic. – gorączkował się Inuzuka.

- Nikt cię o to nie posądza głupku. – przekomarzał się Shika.

- Oj nagrabisz sobie, nagrabisz Nara. – posłał mu zabójcze spojrzenie Kiba.

- No dobra. To ja już muszę iść. – zakomunikował Naruto. – Do zobaczenia jutro.

I pobiegł do domu.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Naruto wszedł do pokoju i stanął jak wryty. Na środku pokoju na podłodze siedział Sasuke. Na kolanach miał  nartę i czyścił ją zawzięcie, druga leżała obok niego.  Obok miał porozkładane jakieś buteleczki.

- Cześć. Co robisz?

- Cześć. Z nudów zacząłem czyścić narty. Trochę się zakurzyły.

- A nie powinieneś odpoczywać?

- Daj spokój nic mi już nie jest. Dzisiaj ani razu nie bolała mi głowa.

Sasuke odłożył nartę i wstał. Podszedł do ukochanego i przytulił się.

- Sasuke ktoś może wejść.

- Stęskniłem się. Juto jak nie pójdę do szkoły to zwariuję.

- To nie zależy ode mnie.

Naruto odsunął chłopaka i usiadł na łóżku. Wziął jedną nartę na kolana i zaczął ją oglądać.

- Ładne narty. Widać, że o nie dbasz.

- A właśnie. Ty przecież nie masz nart. Trzeba będzie ci kupić.

- Nie trzeba. Przecież są wypożyczalnie.

- Ale najlepiej jest mieć swoje własne. Będziemy musieli pogadać z tatą.

- Daj spokój. Do jutra i tak nie zdążymy kupić.

- Ale jak wrócimy to pójdziemy do sklepu i kupimy.

- Sasuke. – powiedział przerażony.

- Co się stało?

- Zupełnie zapomniałem. Przecież za tydzień jest ślub. Masz już jakiś prezent?

- O kurcze. Ja też zapomniałem.

- Słuchaj a może złożymy się na prezent? – zaproponował blondyn.

- To świetny pomysł.

- Może Itachi też się dołoży? Pod warunkiem, że jeszcze nie kupił prezentu. Tylko co się kupuje w prezencie na ślub?

- Nie mam pojęcia. Ale to nie może być zwykły prezent. A teraz zupełnie z innej beczki. Co będziemy robić w górach?

- No masz mnie nauczyć jeździć na nartach.

- Dobrze wiesz, że nie oto mi chodzi Młotku.

- Może lepiej nic nie planujmy. Ostatnio nic nie wychodzi z naszych planów. Zróbmy coś spontanicznie. To może się uda. Z resztą nie wiadomo co zaplanował twój tata. A po nim można spodziewać się wszystkiego. W końcu to też Uchiha.

- Tak się składa Uzumaki, że ty też jesteś nieprzewidywalny. I wczoraj dałeś tego najlepszy przykład.

- Ale chyba nie masz nic przeciwko.

- Nic a nic.

Sasuke usiadł koło chłopaka. Objął go i pocałował. Naruto zarzucił mu ręce na szyję.

- Naprawdę się za mną stęskniłeś.

- Nawet nie wiesz jak bardzo.

Pocałował go ponownie, kładąc na łóżko.

- Sasuke. – wyszeptał.

- Wiem. Wiem. Ktoś może wejść. – westchnął i niezadowolony zszedł z ukochanego. – Chodź pokażę ci jak czyścić narty. Żebyś wiedział na przyszłość.

Usiedli na podłodze i zaczęli czyścić narty.