Rozdział 29

Rozdział 29

Naruto siedział w fotelu. Jadł nerwowo popcorn. Wiele razy był już na randce. Ale nigdy się nie denerwował. Jednocześnie rozpierała go radość. Usłyszał jakiś chichot. Spojrzał się w jego kierunku. Dwa stoliki dalej siedziała grupka dziewczyn. Kiedy tylko blondyn na nie popatrzył zarumieniły się i posłały mu uśmiechy. Kiedy i on się uśmiechnął znowu zachichotały.

- Gdyby tu był Sasuke wpadłyby w histerię. – pomyślał i zaśmiał się cicho. Co znowu spotkało się z chichotem dziewczyn.

- No nie. Wystarczy zostawić cię na chwilę samego i już podrywasz dziewczyny.

- Nikogo nie podrywam. To one zaczęły chichotać.

- Taaa. Jasne. – Uchiha usiadł naprzeciwko i spojrzał na grupkę dziewczyn. Dziewczyny zapiszczały.

- Hahaha. Wiedziałem. – zaśmiał się blondyn.

- Co?

- Że jak ciebie zobaczą to wpadną w histerię. Masz bilety?

- Tak jest. – wyjął z kieszeni dwa bilety. – Film zaczyna się za 15 min.

- No to chodźmy. Jakie mamy miejsca?

- Rząd 15 miejsca 10, 11.

Rozsiedli się wygodnie w fotelach. Naruto zacisnął nerwowo dłoń na oparciu. Naprawdę się denerwował. Zachowywał się tak jakby pierwszy raz był na randce.

- Cholera. Dlaczego ja się tak denerwuję? Naruto uspokój się. To tylko randka. Robiłeś już z nim gorsze rzeczy. – na wspomnienie „tych gorszych rzeczy” zaczerwienił się.

- Naruto dobrze się czujesz? – usłyszał głos bruneta.

- Nic się nie stało. Tylko jest tu strasznie ciepło i duszno.

- Młotku. Przecież jest włączona klimatyzacja. Nie czujesz jak wieje.

- Eeee… – dopiero teraz poczuł powiew zimnego powierza.

Wziął nerwowo butelkę z wodą i zaczął pić.

- Naruś! Jaki ten świat mały! – zapiszczał szatyn.

- Kiba?! – zakrztusił się wodą. – Co ty tu robisz?

- Pamiętasz mojego kuzyna, Hideki Inuzuka? – wskazał na wysokiego bruneta o miodowych oczach. - Przyjechał dzisiaj. Dawno się nie widzieliśmy. Więc zabrałem go do kina. O kurcze tak się składa, że mamy miejsca obok siebie. – jego wzrok padł na bruneta. – Eeee. Cześć.

- Cześć. – odparł chłodno.

Kiba usiadł koło Naruto.

- Co on tu robi? – zwrócił się do przyjaciela.

- No więc. Nie mieliśmy co robić wiec postanowiliśmy iść do kina.

- Acha. Naruś przyłożyłeś mu wczoraj?

- A dlaczego miałbym mu przyłożyć? – zdziwił się.

- No za to, że cię pocałował.

Światła zgasły i zaczął się film.

- Nie mówmy o tym. Film już się zaczął.

Sasuke siedział sztywno w fotelu. Wszystko wzięło w łeb. Był wściekły. Nie tak wyobrażał sobie randkę z blondynem.

- Dlaczego ten cholerny Kiba musiał się zjawić akurat teraz. Niech to szlag. – myślał.

Wściekły sięgnął po wodę i poczuł ciepłe palce. Spojrzał na chłopaka.

- Sorki. – odezwał się. – Proszę napij się. – jego głos drżał ze zdenerwowania.

- Nie ty się napij. Ja już dość wypiłem. – cofnął szybko rękę i wbił niebieskie oczy w ekran.

Sytuacja była beznadziejna.  Więc kiedy po półtorej godzinie film się kończył Sasuke i Naruto odetchnęli z ulgą.

- O ja cię! Ten film był zarąbisty! Chętnie obejrzałbym go jeszcze raz! A ty Naruś?

- A tak film był fajny. – tak naprawdę nie pamiętał zbyt wiele z tego filmu.

- Fajny? Tylko tyle? A jak tobie się podobał Hideki?

- Super. Tego właśnie się spodziewałem po filmie na podstawie mojej ulubionej mangi.

- A może pójdziemy coś zjeść? – zapiszczał Kiba. – Jestem strasznie głodny. Naruś co powiesz na ramen?

- Eeee. No więc. Yyyy… Właściwie to…

- Możemy iść. – powiedział chłodno brunet. – I tak oto randka zamieniła się w zwykle spotkanie towarzyskie. – dodał w myślach.

- Jesteś pewien Sasuke?

- Tak. Ja też jestem głodny. – jego głos był tak obojętny i chłodny, że po plecach niebieskookiego przeszły ciarki.

- No to idziemy! – zapiszczał zadowolony szatyn, wziął swojego kuzyna i Naruto pod ramię i zaczął wyprowadzać ich z kina.

Za nimi poczłapał zdołowany i wściekły brunet.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

- Ta scena jak Akira załatwił Taro, była świetna. – gorączkował się Hideki.

- Też mi się podobała. – zgodził się z nim Kiba. – I ta jego kula ognia. Świetnie ją zrobili. Aż mnie wbiło w fotel.

Sasuke i Naruto siedzieli naprzeciwko i popijali w ciszy swoje shaki. Ani razu nie spojrzeli na siebie.

- A tobie jaka scena się podobała? – zapytał nagle Kiba blondyna.

- Eeee... Ta w której Akira po raz pierwszy odkrył swoje moce. – była to jedyna scena, którą pamiętał z filmu.

- Żartujesz? Przecież to było na samym początku. – zdziwił się Hideki. – Potem była niezła akcja. Mi się jeszcze podobała scena, w której Lulu przywołała lodowego smoka. Był niesamowity.

- Nooo. – zapiszczał Kiba. – A dzikie pnącza Roxy…

Sasuke nie słuchał paplaniny kuzynów. Był myślami gdzieś bardzo daleko. Miał już dość tej całej sytuacji. Podniósł się gwałtownie. Kiba podskoczył ze strachu.

- Idę do ubikacji. – powiedział chłodno.

- Jeny. A temu co? Tak powiało chłodem, że mógłby sam zagrać lodowego smoka.

Blondyn popatrzył ze smutkiem na oddalającego się chłopaka.

- On tak zawsze. Naruś. Nie wiem jakim cudem możesz z nim wytrzymać? Cholerny, gruboskórny, zimny Drań.

- Przestań tak mówić Kiba. – powiedział ostro Uzumaki.

Szatyn spojrzał na niego zszokowany.

- A od kiedy ty bronisz Uchihy?

- On po prostu nie jest taki jak myślisz.

- Naruto. Czy ty wiesz o czym mówisz? To twój największy rywal.

- Oj Kiba daj spokój.

- Kiba myślę, że powinniśmy już iść. – wtrącił się drugi Inuzuka, widząc, że zaraz może dojść do awantury. – I tak powiedzieliśmy twojej mamie, że będziemy wcześniej.

- Dobra. Naruto do poniedziałku. – pożegnał się z przyjacielem.

Po odejściu kuzynów, blondyn poszedł zapłacić rachunek, a następnie poszedł do łazienki.

Sasuke stał przed lustrem i obmywał sobie twarz zimną wodą.

- CHOLERA, CHOLERA, CHOLERA!!! – przeklinał na głos. – Niech to szlag. Co to kurwa miało być? Randka? Ładna mi randka. DUPA, A NIE RANDKA!!!

- Taaa. Było do kitu. – usłyszał znajomy głos i zobaczył w lustrze odbicie blondyna. – To była najgorsza randka, na jakiej byłem. Ale pocieszające jest to, że to nie my ją zepsuliśmy.

- Phi. Nie ma się z czego cieszyć.

- Wracajmy do domu. Może się przejdziemy? W końcu to niedaleko.

- Chodźmy zanim stanie się coś jeszcze, co kompletnie zniszczy ten dzień. Pójdę tylko zapłacić.

- Już zapłaciłem.

- To zaraz oddam ci forsę.

- Nie trzeba.

- Oddam.

- No przecież mówię, że…

- Oddam! I zamknij się już!

- No dobra! Niech ci będzie! Nie chce się kłócić! – odwrócił się i już miał wyjść, kiedy ramiona bruneta objęły go w pasie.

Przytulił się do jego pleców.

- Sasuke co ty wyprawiasz? Ktoś może wejść.

- Jestem wściekły.

- Taaa. To widać.

- Muszę jakoś odreagować.

- Co masz na myśli?

W odpowiedzi Sasuke odwrócił blondyna i pocałował go w usta. Naruto objął go za szyję i wsunął mu do buzi język. Sasuke oderwał się od niego łapiąc oddech.

- Tego mi właśnie było potrzeba. – uśmiechnął się. – Ten dzień nie jest do końca taki stracony. – spojrzał w niebieskie oczy. – Chodźmy do domu.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Wieczór był pogodny i ciepły. Wielu ludzi spacerowało po parku. Lampy dawały słabe światło. Sasuke i Naruto wybrali te drogą do domu, ponieważ była krótsza.

- Dlaczego nie powiedziałeś mi wcześniej? – powiedział z pretensją w głosie brunet.

- A po co mam zawracać ci głowę moimi problemami?

- Może dlatego, że to przeze mnie. Kakashi nie może ci tego zrobić.

- Może. Jest trenerem. Na ostatnich treningach dałem dupy na całej linii. Dobrze, że nie wybrał innego kapitana.

- Kiedy pierwszy mecz?

- W środę.

- Macie jeszcze jakiś trening?

- Tak. We wtorek.

- No to postaraj się na nim, a może będziesz mógł zagrać.

- Ech…

- Ty mi tu nie wdychaj. Tylko bierz się do roboty.

- Hahaha. Gadasz jak mój trener.

- Przecież teraz nie masz już powodów do nerwów. Wszystko sobie wyjaśniliśmy. No i jesteśmy razem. – z każdym słowem mówił coraz ciszej, a rumieńce robiły się coraz większe.

- Ech… Trudno będzie przekonać Kakashiego. A ja zasłużyłem sobie na karę.

- Może potrzebujesz motywacji?

- Co masz na myśli?

- Może po wygranym meczu, w którym musisz grać, dostaniesz mnie w prezencie. – założył ręce na kark i wyprzedził bruneta, który stanął jak wryty.

- Co masz na myśli mówiąc, że dostanę cię w prezencie?

- Na pewno nie to, że stanę na środku pokoju nagi, owinięty w czerwoną kokardę.

Sasuke zamyślił się. Przed oczami stanął mu nagi blondyn z czerwoną kokardą na penisie. Uśmiechnął się marzycielsko. Na policzkach pojawił się rumieniec.

- I co się tak śmiejesz głupku?! Wybij to sobie z głowy! Zapomnij co powiedziałem.

- NIE!!! Proszę bądź moim prezentem. – podbiegł do niego i złapał go za ramiona.

- Ty zboczuchu. Przyznaj się, że wyobraziłeś sobie mnie nagiego owiniętego w kokardę. – Sasuke jeszcze bardziej się zaczerwienił. – No nie. Nie wierzę, że takie rzeczy naprawdę chodzą ci po głowie. Nic z tego. – widząc smutną minę bruneta dodał cicho. – Ale prezentem mogę być. Ale tylko pod warunkiem, że wygracie i ty będziesz na boisku.

- Naruto jesteś boski! Przygotuj się, bo w środę będziesz mój.

Blondyn zrobił niewyraźną minę. Zastanawiał się czy przypadkiem nie wykopał pod sobą dołka.

- Nie denerwuj się. – głos bruneta przywrócił go do świata żywych. – Nie zrobię ci nic złego. Pamiętam o obietnicy.

- Nie denerwuję się. I wcale mi o to nie chodzi. – ale odetchnął z ulgą.

- Kłamca. Masz to wypisane na twarzy.

- Oj odczep się ode mnie!

Sasuke zachichotał.

- Jesteś słodki.

- Sasuke! – wściekł się i przyspieszył.

Brunet dogonił go. Szli w milczeniu. Ale na twarzy Naruto nie było już złości. Po drodze mijali pary zakochanych. Albo siedzieli na ławce i się całowali. Albo szli trzymając się za ręce i śmiejąc się. Blondyn spuścił głowę. Zwolnił krok. Co sprawiło, że Sasuke jeszcze bardziej się do niego zbliżył. Nagle brunet poczuł w swojej dłoni dłoń Uzumakiego. Zaskoczony spojrzał na chłopaka.

- Nic nie mów. – szepnął Naru.

Sasuke uśmiechnął się tylko. Ich palce zaplotły się. Trzymając się tak za ręce i nie zwracając uwagi na mijających ich ludzi poszli do domu.