Rozdział 5

Rozdział 5

- Tu jesteście. Co się stało? – zapytała z paniką w głosie, kiedy zobaczyła zawiniętą rękę bruneta. – Chyba się nie pobiliście?

Podeszła do syna i zaczęła oglądać jego twarz w poszukiwaniu śladów walki.

- Nie pobiliśmy się pani Uzumaki. Ja tylko….

- Zahaczył o wystający korzeń i się przewrócił. Zbił sobie troszkę rękę. Ale już się nią zająłem.

Sasuke posłał mu wściekłe spojrzenia. Ale opanował swoją złość przy pani Uzumaki.

- Wierzę ci na słowo kochanie. Chodźcie do salonu. A jeszcze jedno. Sasuke nie mów do mnie pani.

- A jak mam mówić?

- Możesz po imieniu. Czekamy w salonie pospieszcie się.

Wyszła i zamknęła za sobą drzwi. I się zaczęło.

- Zahaczyłem o korzeń i się przewróciłem!? Może przestałbyś robić ze mnie ofermę?

- A co chciałeś powiedzieć, że sam się zraniłeś uderzając bezmyślnie w drzewo?! Taa to by z ciebie nie zrobiło ofermy, ale kompletnego idiotę!

- Jak ty mnie nazwałeś ty…!

- Skończ już! – wstał i wyszedł z łazienki.

- No ile można na was czekać? Co wy tam robiliście? – dopytywał się Itachi. – Całowaliście się czy co?

Na te słowa chłopcy przypomnieli sobie co wydarzyło się w samochodzie i na ich policzkach pojawiły się delikatne rumieńce zażenowania.

- Chłopcy chodźcie tutaj. – przywołał ich Fugaku. – Tu macie katalogi z meblami wybierzcie sobie co chcecie.

- Czy musimy wybrać to samo? – zapytał się Naruto.

- Dobrze by było. Przynamniej wasz pokój wyglądał by normalnie. – odpowiedziała matka blondyna.

Chłopcy westchnęli.

- Do kiedy mamy się zdecydować? – zapytał brunet.

- Najlepiej by było do poniedziałku. No dobra to co powiecie na obiad. Może pójdziemy na… – Fugaku spojrzał na blondyna. – …ramen.

- RAMEN!!!! Człowieku jesteś wielki. – Naruciak podskakiwał na sofie.

- Jeny co za palant. – powiedział do nosem Sasu.

Poczuł gorący oddech na szyi i serce zaczęło mu szybciej bić.

- Wszystko słyszałem. Policzymy się później. – szepnął mu do ucha niebieskooki.

Sasuke nie rozumiał co się z nim dzieje. Serce waliło mu jak oszalałe myślał, że wyskoczy mu z piersi.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Czas posiłku przeminął spokojnie. Bez większych problemów. Naruto i Sasuke musieli bardzo się kontrolować przy rodzicach. Jak zapowiadało się na awanturę i Itachi już się na nią cieszył (chyba nie muszę wspominać, że to właśnie długowłosy prowokował chłopaków do kłótni – dop. aut.), rywale zaciskali mocno pięści i jakoś udało im się opanować złość. W chłopakach krew się gotowała. Jednak nie dali tego po sobie poznać. Pan Uchiha widząc spokojnych nastolatków uśmiechnął się.

- Może jednak się zaprzyjaźnią. – pomyślał i wpadł na „świetny” pomysł. – Słuchajcie a może wybralibyśmy się na kręgle. Dawno już nie grałem.

Itachi, jak to Itachi zaklasnął w ręce na ten pomysł. Już miał w głowie ułożony plan, żeby sprowokować chłopaków do kłótni. Wkurzało go to, że byli teraz tacy opanowani. Lubił Naruciaka i Sasu ale jeszcze bardziej lubił jak się kłócili. Lubił to, ponieważ ich kłótnie zawsze kojarzyły mu się z kłótniami małżeńskimi (nie pytajcie mnie dlaczego, po prostu chłopak miał takie skojarzenia – dop. aut.). Naruto uśmiechnął się. Lubił grać w kręgle i był w tym bardzo dobry. Sasuke z resztą też.

- Niestety ja nie będę mogła z wami pojechać. Mam dzisiaj nocny dyżur. Ale jeśli chcesz kochanie możesz iść. – zwróciła się do syna.

- Jasne, że idę. Będzie niezły ubaw.

- Zgadzam się z tobą braciszku. – uśmiechnął się długowłosy przebiegle.

Ten uśmiech stanowczo nie spodobał się Sasowi.

- To odwiozę cię do szpitala, a potem z chłopakami zrobimy sobie męski wieczór. – powiedział Fugaku.