Rozdział 20

Rozdział 20

Sasuke wrócił wściekły do domu. Był zły na cały świat. Znowu oberwało mu się od trenera i za karę pierwszy mecz przesiedzi na ławce rezerwowych. Był wściekły przed wszystkim na siebie. Rzucił plecak na łóżko i spojrzał na blondyna, który siedział przy biurku i odrabiał lekcje. Nawet nie spojrzał się na Uchihę. Wiedział, że musi go przeprosić, ale nie wiedział jak zacząć.

- Dzięki za ustawienie mebli.

- A co miały stać narodku pokoju? Itachi i Gaara mi pomogli.

Na samo wspomnienie rudego Sasuke niechętnie zmarszczył brwi.

- Naruto przepraszam.

- Myślisz, że to wystarczy. Zwykłe słowo przepraszam. – spojrzał się ze wściekłością na Uchihę. – To, że na mnie lecisz, nie daje ci prawa do robienia takich scen. Nie jestem twoją własnością. I mogę umawiać się z kim chcę i kiedy chcę. I nie muszę ci się z tego tłumaczyć.

Słowa blondyna rozrywały serce Sasuke na drobne kawałki. Właściwie mógł się tego spodziewać. Nie myślał jednak, że to go tak zaboli. Z niebieskich oczu zniknęła wściekłość, kiedy zobaczył jak bardzo jego słowa zraniły chłopaka. Poczuł jak jego serce ściska żal.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Do końca dnia nie zamienili ze sobą słowa. Nawet na siebie nie spojrzeli. Atmosfera była bardzo napięta.

- Chłopaki to jak będzie wyglądała impreza? – zapytał Itachi nie zważając na wisielczy humor młodszych. – HEJ!!! Mówię do was. Co się z wami dzieje? Trzeba uzgodnić parę rzeczy.

- Ja nie mam do tego głowy. Muszę się jeszcze trochę pouczyć. Dziękuję za kolację. – powiedział Sasuke i wyszedł z jadalni.

- Ach te zakochane chłopy. Mam nadzieję, że Sasuke zaprosił swoją dziewczynę na imprezę. Już nie mogę się doczekać, kiedy ją poznam. A ty Naruś zaprosiłeś jakąś laskę?

- Co? A tak. Koleżankę z klasy. Ale to jest tylko moja przyjaciółka. Ma na imię Hinata.

- Ależ to nic nie przeszkadza. Masz. – wcisnął mu do ręki maleńką kwadratową paczuszkę.

- ITACHI!! NO CO TY?! – zakrztusił się blondyn, kiedy zobaczył co takiego wcisnął mu starszy. Jego twarz od razu zrobiła się purpurowa.

- No co? Lepiej być przygotowanym, tak na wszelki wypadek. Ja zawsze noszę przy sobie kilka prezerwatyw. Nigdy nie wiadomo, kiedy może się przydać.

- Ale ja nie…

- Naruś, nie sądzisz, że już najwyższy czas stracić cnotkę. – blondyn zrobił się jeszcze bardziej czerwony. – Naruś, jesteś najbardziej niewinnym facetem jakiego znam. – zaśmiał się czarnowłosy. – Powiem ci coś w sekrecie. Sasuke też jest jeszcze prawiczkiem. Masz daj mu to. – podał mu drugą prezerwatywę.

- A ty mu się możesz dać?

- Nie chcę od niego oberwać.

- A ja mogę?!

- Naruś przecież ostatnio lepiej się dogadujecie.

- Nie powiedziałbym. – pomyślał. – To ja już pójdę.

- Taa. Dobrej nocy i zrób z niej użytek. – pomachał mu następną paczuszką.

- Ile ty ich tam masz? – zdziwił się blondyn.

- HAHAHA!!! Całe pudełko i w różnych smakach. Jakbyś jeszcze kiedyś potrzebował to wiesz gdzie mnie znaleźć.

Zaczerwieniony jak burak blondyn pomknął do pokoju.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Naruto zsunął się po drzwiach na podłogę i zaczął się śmiać w niebogłosy. Zaskoczony Sasuke spojrzał się na tarzającego się po podłodze chłopaka.

- Ja też bym chciał się pośmiać.

Uzumaki przekręcił się na brzuch i oparł głowę na rękach.

- Twój brat jest niemożliwy. – wyszczerzył zęby w uśmiechu.

- Co znowu wymyślił?

- Dał mi krótką lekcję o antykoncepcji. – mówiąc to wstał z podłogi. Podszedł do bruneta i położył na biurku prezerwatywę. – Kazał mi ją tobie dać. – i znowu zaczął się śmiać.

Pod wpływem jego śmiechu Uchiha też zaczął się śmiać. Blondyn obserwował chłopaka. Pierwszy raz widział jak Sasuke się szczerze śmieje.

- Dlaczego nie robisz tego częściej?

- O co ci chodzi Młotku? – zapytał się nie przestając się śmiać.

- Właśnie o to. Powinieneś śmiać się częściej. Do twarzy ci z uśmiechem.

- Nie mam powodów do śmiechu.

- Więc je znajdź.

- Może już znalazłem. – spojrzał prosto w błękitne oczy.

- Sasuke…

Nie zdążył powiedzieć nic więcej. Uchiha wstał szybko i zamknął jego usta pocałunkiem. Kiedy blondyn go nie odtrącił zanurzył palce w jego blond czuprynie i pogłębił pocałunek. Przycisnął go do biurka. Naruto zarzucił mu ręce na szyję, przyciągając go jeszcze bliżej siebie. Nagle Sasuke oderwał się od chłopaka.

- Przepraszam. – wyszeptał i chciał odejść, ale Uzumaki mu na to nie pozwolił.

Położył głowę na jego ramieniu.

- Obejmij mnie. – wyszeptał.

Zaskoczony czarnooki objął chłopaka w pasie. Zanurzył twarz w blond włosach. Były takie miękkie i delikatne. Naruto zachichotał i zadrżał, kiedy poczuł oddech na karku. Sasuke uśmiechnął się przebiegle. Odchylił delikatnie głowę Uzumakiego do tyłu i pocałował w szyję. Niebieskooki zamruczał z zadowolenia.

- Sasuke jesteś zazdrosny o Hinatę, prawda? – wyszeptał mu do ucha.

Brunet zaskoczony spojrzał na chłopaka. Jego niebieskie oczy wpatrywały się w niego. Były jakby lekko zamglone. Policzki lekko zaróżowione.

- Tak i to cholernie. – pocałował go znowu w usta.

- A jeśli ci powiem, że nie masz o co? – powiedział blondyn odpychając lekko od siebie chłopaka, który był w tej chwili jeszcze bardziej zszokowany.

- Co ty próbujesz mi powiedzieć?

- Że być może, ja czuję to samo co ty. Tylko sobie niczego nie pomyśl. – dodał szybko widząc jak w czarnych oczach pojawiły się dziwne iskry. – Nie wiem co czuję. Ale jedno wiem na pewno, że nie jesteś mi obojętny.

Uchiha uśmiechnął się. Był w tym momencie najszczęśliwszym facetem pod słońcem.

- Czy to możliwe, że on odwzajemnia moje uczucia? – myślał. – To może razem dowiemy się co do siebie czujemy? – zaproponował.

- Dobrze. Ale pamiętaj, że nie jestem twoją własnością. I nie życzę sobie takich scen jak dzisiaj w szkole.

- Czy masz jeszcze jakieś warunki? – zapytał się zniecierpliwiony.

- Tak. Jeden. Pocałuj mnie.