Rozdział 45

Rozdział 45

- Ależ ja jestem wyczerpany. – powiedział Sasuke kładąc się na swoim futonie.

- Ja mógłbym jeszcze trochę pozjeżdżać. Musimy jutro wcześnie wstać. – szczerzył się Naruto.

- Ty naprawdę masz niezliczone pokłady energii.

- Przecież ci mówiłem. I kto nie może się teraz ruszać? No kto? – zawisł nad chłopakiem.

- Ty. – Sasuke przekręcił się błyskawicznie, Naruto znajdował się teraz pod nim.

- Nie zapominaj, że w każdej chwili może tu wejść twój tata.

- Wkurza mnie to. Nie mogę się tobą nacieszyć, tak jak bym chciał. Mam propozycję.

- Jaką?

- Jak skończymy 18 lat wyprowadzimy się z domu.

- Myślisz, że za rok będziemy jeszcze ze sobą?

- A ty myślisz inaczej? Nie jesteś dla mnie zabawką, którą wykorzystam i wyrzucę. Myślę o nas poważnie. Chyba że ty nie?

- Nie! Ech to znaczy… Cholera! Jasne, że myślę o nas poważnie. - Naruto wziął twarz bruneta w swoje dłonie. – Nie rzucam słów „Kocham cię” bezmyślnie. Pytanie brzmi: czy wytrzymasz ze mną tak długo?

- Nie wiem co wydarzy się w przyszłości. Ale jedno wiem na pewno, że teraz chcę z tobą być.

- Ja też chcę być z tobą.

- Kocham cię Naruto.

- Ja ciebie też.

Sasuke nachylił się i pocałował czule ukochanego.

- TATO!!! SZKODA, ŻE NIE WIDZIAŁEŚ JAK NARUTO ŚWIETNIE DAWAŁ SOBIE RADĘ NA NARTACH!!! – wrzeszczał Itachi za drzwiami.

Chłopcy oderwali się od siebie i położyli się na swoich futonach.

- Nie krzycz tak. Nie jestem głuchy. – powiedział podirytowany wrzaskiem Fugaku otwierając drzwi. – Widzę, że jesteście wyczerpani. – zwrócił się do nastolatków.

- Trochę się nazjeżdżaliśmy. – odparł Sasuke puszczając bratu oczko w podzięce, że ich ostrzegł.

Itachi uśmiechnął się szeroko do brata i skinął głową jakby mówił: „Zawsze do usług”.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

- Pobudka chłopaki!!! – zawołał Fugaku. – O 16 mamy samolot do domu, więc skorzystajmy z tych ostatnich godzin.

- Tato, która godzina? – Itachi przykrył się kołdrą po sam czubek głowy.

- 7.00.

- Człowieku, za jakie grzechy każesz mi wstawać o takiej porze? Nigdzie nie idę. Spać!

- O nie, wstajesz i to zaraz. – pan Uchiha ściągnął ze starszego syna kołdrę. – Jak pójdziesz pod prysznic to się obudzisz. Sasuke, Naruto wstawajcie.

- A mi się podoba pomysł Itachiego. – wyjęczał blondyn. – Chyba wczoraj przesadziłem, mam straszne zakwasy.

- Dobra, dobra. Za pół godziny macie być gotowi.

- Tato jesteś tyranem. – zapiszczał Itachi.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

- Ale dzisiaj zimno. – trząsł się z zimna Itachi. – Ja chce z powrotem do łóżkaaaa!!!

- Oj nie marudź. Jeśli chcesz to wracaj do pokoju. Mam już ciebie dosyć. – powiedział Fugaku.

- A co ja sam będę tam robił?

- Idziesz Naruto?! Tylko mi nie mów, że znowu się boisz! – zawołał Sasuke.

- Nie boję się, chodźmy. – uśmiechnął się do niego.

Już po chwili siedzieli w kolejce. Naruto miał zamknięte oczy, a Sasuke patrzył na niego z uśmiechem na twarzy.

- Oni się chyba ze sobą dogadują. – stwierdził Fugaku. – Myślałem, że przez ten cały weekend będą się kłócić. Kiedyś cały czas darli ze sobą koty.

- Może mają więcej oleju w głowie niż myślisz. Wiedzą, że nie mają innego wyjścia. Muszą się jakoś dogadać. W końcu za tydzień o tej porze będziemy już rodziną.

- Już nie mogę się doczekać. Chociaż musze przyznać, że mam trochę pietra. Ale kiedy widzę jak oni się dobrze dogaduje to jest mi o wiele lepiej.

- Gdybyś tylko wiedział jak dobrze oni się dogadują to nie byłbyś taki zadowolony. – pomyślał Itachi.

Po kilku godzinach zjeżdżania cała czwórka wróciła do schroniska.

- Jaka szkoda, że musimy już wracać. – posmutniał blondynek. – Chętnie bym sobie jeszcze pozjeżdżał.

- Jeszcze chwila, a byś odmroził sobie nos. – Sasuke pocałował go w sam czubek, czerwonego od zimna, nosa.

- Czasami zadziwiasz mnie swoim zachowaniem. – powiedział Naruto. – Gdzie się podział ten zimny Drań?

- Zawsze taki byłem, ale ty tego nie widziałeś. A właściwie to ja nigdy nie pokazywałem ci się z tej strony. No bo po co, w końcu byłeś moim największym rywalem.

- Już nie jestem?

- Teraz jest inaczej.

- Nie uwierzycie co się stało. – pan Uchiha wszedł do pokoju.

- Nasz samolot został odwołany i zostajemy tu do jutra. To oznacza kilka dodatkowych godzin jazdy na nartach. – uśmiechnął się Naruto.

- Też bym tak chciał, ale niestety. Itachi chyba złamał sobie rękę. – powiedział Fugaku.

- Dlaczego mnie to nie dziwi? Nie był by sobą gdyby wrócił do domu w jednym kawałku. – powiedział obojętnie Sasuke. – AŁĆ!! – oberwał lekko z łokcia od Uzumakiego.

- Jak możesz tak mówić to twój brat? Mógłbyś przynajmniej udawać, że się o niego martwisz.

- A co mam płakać?

- Jak to się stało? – zapytał Naruto.

- Zagapił się na jakąś laskę i wjechał w zaspę. – pokiwał smutno głową pan Uchiha.

- Cały Itachi. – westchnął Sasuke.

- Hej chłopaki! – Itachi wpadł do pokoju z wielkim bananem na twarzy i ręką na temblaku.

- Co ci tak wesoło baranie?! – odezwał się młodszy.

- A co mam płakać? A poza tym opatrywała mnie taka śliczna pielęgniareczka i nawet dała mi swój numer telefonu. – pomachał kartką w powietrzu. – Okazało się, że ma rodzinę w Konoha i za dwa tygodnie planuje przyjechać. Jak to się mówi? Ach tak „Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło”. – zaśmiał się.

- Palant. – pomyślał Sasuke.

- A tak w ogóle to mam ją lekko zwichniętą, nic poważnego.

- To dobrze. – odezwał się Fugaku. – Czas na pakowanie za 2 godziny mamy samolot.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Naruto stał przed wielkim oknem i obserwował wzbijające się w powietrze samoloty. Był cały blady na twarzy.

- Co jest Młotku? Myślałem, że jesteś już wyleczony z leku wysokości?

- Chyba jednak nie. – pobladł jeszcze bardziej.

- Mam cię znowu trzymać z rączkę. – uśmiechnął się Sasuke.

- Najlepiej od razu przyłóż mi w łeb żebym przespał całą tę podróż.

- Oj nie martw się wszystko będzie dobrze. Zawsze możesz poprosić mojego tatę żeby kupił ci drinka. – zachichotał brunet.

- To wcale nie jest śmieszne. – Naruto skrzyżował ręce na piersi i odwrócił głowę a akcie obrazy.

- No to co chłopcy gotowi? – zapytał Fugaku.

- Nie. – powiedział Uzumaki.

- Chodźmy. – zachichotał mężczyzna.

Naruto opuścił zrezygnowany głowę i poszedł za panem Uchihą.

- Jeny wygląda jakby szedł na ścięcie. – zagadną brata Itachi. – Musisz mu to jakoś wynagrodzić jak wrócicie braciszku. Radzę, tak na wszelki wypadek, zamknąć drzwi od pokoju na klucz. No wiesz w razie gdyby któreś z rodziców miało wejść.

- Nie sądzisz, że to by było dziwne gdybyśmy się zamknęli. Nie mamy zamiaru robić tego w pokoju.

- Ciekawe czy wytrzymasz?

- Nie rob już ze mnie takiego napaleńca. – Itachi uniósł jedną z brew. – No dobra jestem na niego napalony, zadowolony?

- Ten blondyn potrafi czynić cuda. Kiedyś nie przyznałbyś się do czegoś takiego.

- Hmmm. Może rzeczywiście się trochę zmieniłem.

- Sasuke, Itachi jak długo mamy na was czekać? – zawołał ich Fugaku.

- Już idziemy tato. – uśmiechnął się starszy z braci.

Przez cały lot, tak jak ostatnim razem, Sasuke trzymał po kryjomu ukochanego za rękę. To dodawało Naruto odwagi.

- Jak się czujesz? – zapytał Sasuke.

- Źle. Chociaż nie tak bardzo jak w piątek. Może rzeczywiście się troszeczkę podleczyłem.

- Cieszę się.

- Dzięki Sasuke.

- Nie masz za co dziękować. – Uchiha musnął szybko jego policzek. – Wiesz co może spróbuj zasnąć. Obiecuję, że będę cały czas przy tobie i będę trzymał cię za rękę.

- Postaram się. – Naruto zacisnął mocniej uścisk na dłoni ukochanego.

Zamknął oczy i po chwili już spał. Jego głowa opadła na ramię bruneta.

- Następnym razem pojedziemy samochodem. – stwierdził Fugaku, jak zobaczył śpiącego blondyna. – On naprawdę przeżywa stres. Widzę, że się dogadujecie Sasuke. Bardzo mnie to cieszy. Jednak ten wyjazd to był bardzo dobry pomysł.

- Tak to był cudowny pomysł. – powiedział młodszy Uchiha przypominając sobie piątkowy wieczór i wczorajszy dzień. – Bardzo cudowny.

Oparł głowę o głowę blondyna i również zasnął.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

- Naruto kochanie! Jak się czujesz?! – Naruto wpadł w objęcia matki, jak tylko odebrali swoje bagaże.

- Mamo proszę cię przestań. Chcesz mnie udusić? – chłopak próbował złapać oddech.

- Musiałeś przeżyć duży stres. – ściskała go dalej matka.

- Mami synek. – zachichotał w myślach Sasuke.

- Jak się udał weekend? Dobrze się bawiliście? O Boże Itachi co ci się stało? – zdenerwowała się Kushina jak tylko zobaczyła  starszego z braci z ręką na temblaku.

- A nic. Taki malutki wypadek. – zaśmiał się Itachi.

- Zagapił się na laskę i wpadł w zaspę. – powiedział Fugaku. – Ale główny cel wyjazdu został osiągnięty. Nasi chłopcy najwyraźniej odnaleźli wspólny język.

- Nie wiesz nawet tato jak bardzo wspólny. – zaśmiał się w myślach Itachi.

- To cudownie. – ucieszyła się pani Uzumaki. – Jedźmy do domu. Jesteście pewnie zmęczeni po podróży.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

- Ach jak dobrze jest być w domu. – Naruto runął na swoje łóżko. Poczuł na swoich plecach ciężar. – Draniu czy przypadkiem nie pomyliły ci się łóżka?

- Oj daj mi chwilkę.

- Ktoś może wejść.

- Acha. – Sasuke przesunął nosem po karku chłopaka. Naruto zadrżał. – Wybacz, ale nie mogę się powstrzymać.

- Poczekaj przynajmniej, aż wszyscy zasną. Teraz to jest bardzo niebezpieczne.

- Więc później mogę zrobić z tobą to i owo?

Naruto zarumienił się, ponieważ zdał sobie sprawę, że sam się wkopał. Sasuke podniósł się z ukochanego i zaczął wypakowywać swoją torbę.

- Czy ten wyjazd chodź trochę ci się podobał? – zapytał Sasuke.

- No pewnie było super. Pierwszy raz widziałem zaśnieżone góry, no i nauczyłem się zjeżdżać na nartach.

- Nie o to mi chodzi.

Naruto podszedł do Sasuke i przytulił się do jego pleców.

- Najbardziej podobały mi się chwile, które spędziliśmy razem. – wyszeptał mu do ucha.

- Teraz to ty się do mnie kleisz Młotku. Przecież sam mówiłeś, że ktoś może wejść. – Sasuke odwrócił się i pocałował go czule.

- Jednak lepiej poczekajmy, aż wszyscy zasną. – powiedział Naruto.

- Dobrze. Chyba do tego czasu wytrzymam.

Zaczęli się rozpakowywać. Nagle rozległo się pukanie i za chwile w drzwiach stanął Itachi.

- No nie moi kochani bracia rozczarowujecie mnie. Myślałem, że was na czymś przyłapię, a tu nic. – powiedział zawiedziony.

- Naprawdę bardzo mi przykro z tego powodu. – powiedział z sarkazmem Sasuke.

- Mama woła na kolację.

- Powiedz jej, że zaraz zejdziemy. – odezwał się Naruto.

Itachi zniknął szybko za drzwiami, a chłopacy kończyli się rozpakowywać.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Sasuke leżał w łóżku i patrzył się w sufit. Spojrzał w bok na szafkę nocną zegarek wskazywał 1 w nocy. Jednak brunet nie mógł zasnąć. Za to jego ukochany blondynek nie miał z tym żadnego problemu. Jego spokojny oddech rozchodził się po pokoju. Uchiha wstał cicho i podszedł na palcach do łóżka blondyna.

- Naruto. – wyszeptał.

Uzumaki mruknął niezadowolony i przekręcił się na drugi bok, plecami do chłopaka. Sasuke wśliznął się do pod kołdrę, objął go w pasie i wtulił się w jego plecy. Przesuwał nosem po jego karku wdychając jego przyjemny zapach. Naruto znowu mruknął przez sen i nakrył się bardziej kołdrą.

- Tego Młotka nie obudził by nawet wystrzał z armaty. – pomyślał.

Wtulił się w niego jeszcze bardziej. Od kiedy mieszkali razem w pokoju Naruto nauczył się spać w całej piżamie. Ale teraz Sasuke nie był z tego zadowolony, chociaż on sam spał w podkoszulce. Najchętniej pozbyłby się narutowej koszuli, która dzieliła go od jego cudownie miękkiej i ciepłej skóry. Jednak zsunął jej trochę z ramienia chłopaka i pocałował delikatnie.

- Sasuke. – usłyszał szept.

Myślał, że go obudził, ale Naruto spał w najlepsze.

- Czy to możliwe, że mu się śnię? – pomyślał.

Przekręcił go delikatnie na plecy i spojrzał w śpiącą twarz. Gdyby nie było ciemno zobaczyłby na jego policzkach delikatne rumieńce. Pocałował go delikatnie w usta. Naruto zamruczał, tym razem z zadowolenia, rozchylił wargi i zaczął oddawać pocałunek. Sasuke w szoku odsunął się od niego. Blondyn nadal spał. Uchiha oparł się o jego tors i patrzył w jego spokojną twarz.

- Kocham cię. – wyszeptał uśmiechając się.

- Ja też cię kocham. – niebieskie oczy otworzyły się.

- Ty cholerny kłamco. – udał wściekłość. – Jak długo już nie śpisz?

- Od momentu kiedy mnie pocałowałeś w ramię.

- Więc jednak ci się nie śnię. – zawiedziony oparł czoło o jego tors.

Naruto objął go w pasie i przyciągnął przytulił mocniej do siebie.

- Która godzina?

- Po 1.

- Zwariowałeś? Budzić mnie o takiej porze. Czy życie ci nie miłe?

- Miłe i to bardzo. Przepraszam, ale nie mogę spać.

- I dlatego musiałeś mnie obudzić. – powiedział niezadowolony Naruto.

- Widzę, że ktoś tu ma zły humor. Przecież obudziłem cię tak delikatnie.

- Nie miałbym nic przeciwko gdybyś to zrobił rano, a nie w środku nocy. – ziewnął blondyn.

- Ale nie gniewasz się na mnie aż tak bardzo.

- Nie. Myślę, że będzie lepiej jak wrócisz na swoje łóżko. Jeszcze obaj zaśniemy, a rano zobaczy nas mama albo twój tata.

- Masz rację.

Sasuke usiadł na łóżku i już miał iść, kiedy blondynek przytulił się do niego.

- Sam nie wiesz czego chcesz Młotku. – wyszeptał.

- Wiem, że chcę ciebie. Wiem też, że musimy bardzo uważać w domu, żeby nas nie nakryli. Mam ci pomóc zasnąć?

- Niby jak?

- Na przykład tak. – ugryzła go delikatnie w ucho, a jego dłonie wdarły się pod podkoszulek i zaczęły delikatnie masować umięśniony brzuch. – Odpręż się.

- To trudne, kiedy mnie tak dotykasz. – Sasuke odchylił głowę do tyłu opierając na ramieniu chłopaka.

Jedna z dłoni niebieskookiego wdarła się od spodenki i zaczęła pieścić penisa. Sasuke zaczął ciężej oddychać. Druga dłoń drażniła naprzemian jego sutki. Brunet odwrócił się przodem do ukochanego, zaczął go namiętnie całować i zdejmować z niego koszulę. Popchnął go na łóżko i zaczął całować po szyi. Dłoń Naruto poruszała się coraz szybciej na sztywniejącym członku. Sasuke nie pozostawał dłużny, też zaczął pieścić penisa ukochanego. Po pokoju rozchodziły się ich przyspieszone oddechy. Każdy z nich starał się zachowywać jak najciszej. Bali się, że mogliby kogoś obudzić. Dodatkowa adrenalina pobudzała ich jeszcze bardziej. W momencie największej przyjemności ich usta spotkały się w namiętnym pocałunku. Dyszący ciężko Sasuke opadł na ciało kochanka.

- Niech to szlag. Teraz trzeba wstać i iść się umyć. – zamarudził Naruto. – Ale było warto. – dodał po chwili.

- Idź pierwszy. – powiedział Sasuke siadając na łóżku.

Naruto podniósł się niechętnie z łóżka i wolnym krokiem poszedł do łazienki. Wrócił po 10 minutach, a w jego ślady poszedł Sasuke. Kiedy wrócił, położył się do łóżka i jeszcze rzucił okiem na ukochanego.

- Dobranoc Sasuke. Kocham cię.

- Ja ciebie też. Kolorowych snów.

Tym razem Sasuke bez problemu powędrował w krainę snów, w której towarzyszył mu kochany blondynek.